Velike hemijske kompanije stalno pokušavaju da pronađu rješenje kako da voće i povrće što duže ostane svježe. Ali, niko od njih nije došao do spreja na bazi biopolimera iz prirode, netoksičnog i potpuno bezbjednog za ljude i životnu sredinu, a koji sprječava razvoj bakterija, gljivica pljesni kao glavnih uzročnika kvarenja hrane.
Tim Instituta za interdisciplinarna istraživanja Univerziteta u Beogradu došao je do novog i potpuno prirodnog načina koji pomaže da se svežina voća i povrća produži do 10 dana. Originalnost rešenja je i u tome što se sprej ne prska na proizvode već na pakovanje.
To može biti karton, može biti papir, plastika, drvo, i kada se nanese na materijalu za pakovanje formira se jedan tanak, transparentan sloj čija je funkcija u stvari da zaštiti namirnice koje pakujemo, navodi Zorica Branković sa Instituta za interdisciplinarna istraživanja.
Ne zna se koliki su gubici zbog voća i povrća koje je izgubilo svježinu na putu od proizvođača kroz distributivne lance i magacine do rafova. Ili kada kamion ostane zbog neočekivane situacije dan-dva duže na graničnom prelazu.
”Prilikom skladištenja se obično koriste posebni sistemi čuvanja tog voća odnosno povrća. Znači postoje komore koje imaju posebne mikroklimatske uslove, kontrolisanu atmosferu… Te uslove je teško obezbjediti kasnije u njegovom daljem lancu. Ovaj novi proizvod na bazi biopolimera predstavlja jednu novu perspektivu s obzirom na to da i dalja tržišta se skraćuju”, navodi Aleksandar Bogunović, sekretar Udruženja za prehrambenu industriju PKS.
Prva stanica na tom putu gdje planiraju da pokrenu i proizvodnju je Kina.
”Nekako se pokazalo s vremenom da postoji više interesovanja investitora u inostranstvu nego na našem tržištu, što mene zaista iznenađuje s obzirom na to da postoje ogromni potencijali za korištenje ovog proizvoda, tako da mi svakako nećemo zapostaviti ovo naše tržište i pokušaćemo i ovdje da pokrenemo proizvodnju”, dodaje Brankovićeva.
U svijetu jedna trećina hrane završi kao otpad što je gubitak od oko 1.200 milijardi dolara. Ono što ne vidimo jeste da taj prehrambeni otpad proizvede godišnje osam posto emisije ugljen-dioksida. Doprinos daje i Srbija, jer se kod njih godišnje baci 83 kilograma hrane po stanovniku, kako su nedavno pisali u srpskoj redakciji InStore magazina – pročitaj OVDE.